Om (Aum olarak da yazılır) yoga, Hinduizm ve Budizm’de bulunan en eski ve en kutsal sestir. Om sadece Brahman olarak bilinen tüm evreni temsil etmekle kalmaz, aynı zamanda tüm yaratılışın kaynağı olduğu da söylenir. Om tüm zamanı temsil eder: geçmiş, şimdi ve gelecek; ve zamanın ötesindedir. Om, var olan her şeyin ebedi birliğini temsil eder ve bu nedenle yoganın nihai amacını temsil eder: beden, zihin ve ruhta bütünleşmek.
Om mantra yı zikretmek belki de yoganın en eski ruhani uygulamasıdır. Mandukya Upanişad’da şu güzel pasajı buluruz: “Beden yaydır, Om oktur, okun ucu odaklanmış zihindir ve nihai Gizem hedeftir.” Böylece, Om üzerine meditasyon yapmak kişiyi yüksek Benliği ve evrenin gerçek doğasını keşfetmeye yönlendirmek için kullanılır. Patanjali’nin Yoga Sutraları, aydınlanmaya giden doğrudan bir yol olarak Om’un anlamını düşünmeyi öğretir. “Om sesinin tekrarlanması, temsil ettiği şeyin anlamı üzerine derin bir tefekkürle birlikte, hem bireysel Benliğin (Atman) idrak edilmesini hem de normalde bu idraki engelleyen engellerin ortadan kaldırılmasını sağlar” (Yoga Sutraları 1.27-1.29).
Om’un tüm mantraların özü olduğu söylenir ve çoğu mantranın kökü ve başlangıcı olan mula-mantra olarak kullanılır. Om altıncı çakranın veya üçüncü gözün bija (tohum) mantrasıdır ve Om zikretmek bu enerji merkezini aktive eder ve açar. Om aynı zamanda adi-bija, birincil tohum mantrası olarak da bilinir. Om kutsal ilahilerin içinde onların gücünü ve kudretini arttırmak ve uygulayıcıyı derin bir içsel duruma çekmek için kullanılır.
Om’u tekrarlarken “O” sesini doğru telaffuz etmek çok önemlidir. Sanskritçe’de “O” sesi bir diftongdur – bir sesli harfle başlayıp aynı hece içinde başka bir sesli harfe dönüşen ince bir konuşma sesidir. Bu “O” sesi “law “da olduğu gibi bir “A” sesiyle başlar ve “put “ta olduğu gibi bir “U” sesiyle biter. Bu iki sesli harf bu çift sesli harfte birleştiğinde tek, saf bir sesli harf üretir. Bu nedenle, Om’u telaffuz ettiğinizde başlangıçtaki “h” sesi olmadan “home” gibi duyulmalıdır. Om’u telaffuz ederken ses derin ve ahenkli bir titreşimle göbekten çıkmalı ve burun deliklerinde yankılanmak üzere yavaş yavaş yukarı doğru yükselmelidir.
Bölünemez olmasına rağmen Om’un dört bilinç düzeyine karşılık gelen dört ince sesi vardır. İlk ses olan “A” bilinçli uyanıklık hali olan Vaishvanara’yı temsil eder. İkinci ses olan “U” Taijasa’yı, yani süptil, bilinçsiz rüya halini temsil eder. Üçüncü ses “M” Prajna’yı, gündelik, bilinçaltı derin uyku halini temsil eder. Dördüncü ses Om sesini takip eden sessizliktir ve Turiya’yı, yani önceki üç hali aydınlatan ve onlara nüfuz eden mutlak bilinci temsil eder.
Om söylenirken hem “O” hem de “M” seslerine eşit ölçüde yer verilmelidir, yani “oommmm” veya “oooooomm” değil “oooommmm”. Om mantrası yüksek sesle söylenebilir, fısıldanabilir veya zihinsel olarak tekrarlanabilir. Om’un söylenmesi zorlanmadan, kolay ve doğal olmalıdır. Genellikle Om yüksek sesle söylendiğinde uzun, zihinsel olarak söylendiğinde ise kısadır, ancak deneyin ve sizin için en rahat olanı yapın. Om söylerken bakışlarınızı altıncı çakra olan üçüncü göz merkezine de odaklayabilirsiniz. Om’u mantra meditasyon olarak kullanıyorsanız, 108’in tekrarlarını saymak için bir mala kullanmak isteyebilirsiniz.
